مقاله بررسی نظريه نظام جهاني در حوزه توسعه اقتصاد جهاني

دسته بندي : علوم انسانی » علوم سیاسی
مقاله بررسي نظريه نظام جهاني در حوزه توسعه اقتصاد جهاني در 20 صفحه ورد قابل ويرايش
چكيده

ايمانول والرشتاين يكي از شخصيتهاي مهم در مطالعات اجتماعي، به ويژه جامعه شناسي و نظريه پردازي توسعه است. وي پايه گذار نظريه نظام جهاني و از پيشتازان نظريه پردازي در توسعه است. نظريه نظام جهاني پيوند آشكاري با مكتب وابستگي داشت اين نظريه زماني مطرح شد كه اختلافات شديدي ميان مكاتب نوسازي و وابستگي بوقوع پيوسته بود، عده ايي به اين نتيجه رسيدند براي نشان دادن راه توسعه به كشورهاي جهان سوم در چارچوب ديدگاه وابستگي نمي توان به بسياري از فعاليتهاي جديد اقتصاد جهاني سرمايه داري دست زد از اين رو نظريه نظام جهاني را مطرح كردند. خصيصة اساسي اين نظريه كل گرايي آن مي باشد اين نظريه اقتصاد جهاني را به عنوان واحد تحليل نظام جهاني در نظر گرفته است ويژگي ذاتي اقتصاد جهاني انباشت سرمايه است كه به صورت انحصاري در دست عده ايي خاص است از اين رو براي بسياري از جوامع بحران پيش خواهد آمد و راه گريز از اين بحران را براي اين جوامع، مبارزات سياسي مي دانند و اين در حالي است كه نظريه مكتب وابستگي جوامع استثمار شده را محكوم به توسعه نيافتگي مي دانند اما نظريه پردازان نظام جهاني با اين قضيه مخالفند و نسبته به آيندة اين كشورها تصوير بدبينانه ايي ندارند و معتقدند كه اين جوامع نيز مي توانند به توسعه برسند.


مقدمه

بسياري از نظريه هاي جامعه شناسي به بررسي مباحث و افكار ماركس پرداخته اند و هر كدام از اينها ادعا مي كنند كه وارث راستين نظريه ماركس هستند، اما بين اينها اختلافات عميقي وجود دارد از جمله اين نظريات مي توان به جبر گرايان اقتصادي، ماركسيسم هگلي، مكتب انتقادي يا فرانكفورت و نوماركسيستها اشاره كرد. در قمستي از مباحث نوماركسيستي، انديشمنداني وجود دارند كه مباحث اقتصادي را به جامعه شناسي پيوند مي دهند كه از ميان آنها مي توان به باران، سوييزي و بريورمن اشاره كرد، اما گروهي ديگر هستند كه در زمينه ماركسيسم تاريخي كارهايي را انجام داده‌اند. از جمله آنها مي توان به والرشتاين كه نظريه نظام جهاني را مطرح كرد ا شاره نمود. (رتيزر، 188:1377)

دو جريان فكري تا آغاز دهه 70 بر عرصه هاي اقتصادي، اجتماعي و نظريه هاي علمي تسلط داشتند، يك جريان فكري به تفسيرهاي رايج و كلاسيك مكاتب نوسازي و وابستگي در تغيير اجتماعي به معناي عام و توسعه به معناي خاص مربوط مي شد و جريان فكري ديگري همه ابزارها وشيوه‌هاي بررسي علمي در عرصه علوم اجتماعي را شامل مي شد كه تا آن زمان بر جريان تفكر مطالعات كلاسيك علوم اجتماعي سيطره داشت كه با مطرح شدن نظريه نظام جهاني عرصه بر اين دو جريان فكري تنگ شد و نظريه نظامي جهاني واكنشي نظام مند نسبت به اينها بوجود آورد و اينها را به چالش كشاند. (اولرشتاين a : 122:1377)

والرشتاين در دهة 1960 به عنوان متخصص آفريقا آوازه اي به هم زد، مهم ترين خدمت او به جامعه شناسي، كتاب نظام نوين جهاني است. اين كتاب توفيقي فوري به دست آورد. نظام نوين جهاني با استقبال جهاني روبه رو گشت و به نه زبان ترجمه شد. در 1975، جايزة پر حيثيت سوروكين به خطر كتاب نظام نوين جهاني،‌ نصيب والرشتاين شد. از آن به بعد، همچنان كار در دربارة اين موضوع را ادامه داد.

(رتيزر، 250:1377)

نظريه نظام جهاني والرشتاين در احياي تحقيق تاريخ نظري نقش بسيار مهمي داشته است اهميت اين نظريه به حدي است كه هم اكنون به يكي از كانونهاي تفكر و تحقيق در جامعه شناسي تبديل شده است.

چهار چوب نظري:

ريشه فكري مكتب نظام جهاني از دو منبع فكري عمده يعني ادبيات نئوماركيستي در زمينه توسعه و مكتب فرانسوي سالگشت مي باشد. والرشتاين بسياري از مفاهيم وابستگي را در نظريه نظام جهاني پذيرفته است اما در ادامة راه مسير خود را جدا نمود و تفاوتهايي بين آنها ديده شود (سو، 210:1380). واحد تحليل در نظريه نظام جهاني، كل نظام جهاني است اين ديدگاه كل نگر است در حالي كه واحد تحليل در نظريه وابستگي، كشورهاي ملي مي باشند در حالي كه نظرية نظام جهاني كل جهان را مورد مطالعه قرار داده است اما مكتب وابستگي كانون مطالعة خود را روي كشورهاي پيرامون قرار داده است. تفاوت ديگري كه بين اين دو مكتب وجود دارد اين است كه مكتب وابستگي براي استعمار كشورهاي پيرامون كه در نتيجه آن توسعه نيافته مي شوند راه گريزي را نمي بيند در حالي كه نظريه نظام جهاني زيربار مواضع تعيين گرايانه نمي‌رود (سو، 1380: 40-237 ، به نقل از ازكيا). از ديگر منافع فكري نظام جهاني مكتب سالگشت يا «آنالز» است اين مكتب به عنوان يك واكنش اعتراض آميز در مقابل تخصصي شدن بيش از حد رشته هاي علوم اجتماعي از حوزه هاي رسمي دانشگاهي بوجود آمد. (سو، 1380: 210).

جامعه شناسان كلاسيكي همچون وبر و ماركس در جريان فكري انديشة والر اشتاين تأثير داشته اند. والرشتاين مفهوم اقتصاد جهاني سرمايه داري را از اين دو اخذ كرده است. وي مفاهيم سرمايه داري، روابط و مناسبات توليد و انباشت سرمايه در حركت تاريخ را از ماركسيم گرفته است. (ازكيا، 304:1384)

والرشتاين نظريه نظام جهاني را در اوايل دهه 1970 ارائه كرد وي به مفهوم اقتصاد جهاني اشاره مي كند و معتقد است كه جهان جديد از يك اقتصاد جهاني سرمايه‌داري تشكيل شده است و دولتهاي ملي بخش هايي از يك كل هستند و براي فهم تعارض‌هاي طبقاتي داخلي و نزاع هاي سياسي يك دولت مي بايست كه اقتصاد جهاني را بشناسيم. انديشه تاريخي والرشتاين در قالب تحليل تاريخي – تركيبي به كار گرفته شده است او سعي مي كند كه توسعه نامتوازن سرمايه داري را از جنبه هاي مختلف اقتصادي و اجتماعي بشناسد و نيز تكامل تاريخي هر كشور يا منطقه را در يك قالب زماني بگنجاند. (از كيا، 306:1384)

روش شناسي نظام جهاني

يكي از اصول اساسي نظرية نظام جهاني كل گرايي آن مي باشند والرشتاين روش شناخت بسيار از تحقيقات علمي را مورد انتقاد قرار مي دهد و به نظر وي اين شيوه بررسي آنها به دليل «تحديد و نه ترغيب» بسياري از پرسشهاي تحقيقي و هم به خاطر ضعف آنها در طرح عقلاني گرينه هاي واقعي تاريخي كه وجود دارند قابل نقد مي باشند. (سو، 1380: 13-212، به نقل از ازكيا)

نظريه عمومي سيستمها با اين ويژگي كه تفكيك و تخصصي شدن علوم و حيطه هاي علمي شيوه اي مناسبي نيست بر نظر نظام جهاني تاثير داشته است. در نگاه تئوري سيستم ها تخصصي شدن علوم موجب جزيي نگريي و سطحي انديشي در بسياري ا ز موارد مي شود كه براي عرصه هاي علمي اين زيانبار مي باشد به عقيده والرشتاين علوم اجتماعي، شامل انسان شناسي، اقتصاد، جغرافيا، علوم سياسي و جامعه شناسي رشته هاي مجزايي نيستند و اين نوع تقسيم بندي ها غير منطقي است و به نظر او تاريخ و علوم اجتماعي يك امر واحدي است و آن هم علم اجتماعي تاريخي است. اين كلي گرايي نيز چالش هايي را بوجود آورد زيرا با مطالعات منطقه اي تطبيق نداشت و نظريه نظام جهاني را به عنوان يك تئوري كلان كه هم با واقعيت سروكار دارد و هم در يك سطح كلان مي تواند آنها را در يك كليت تاريخي اجتماعي جاي دهد، مطرح كرد. (ازكيا، 1384: 9-308)





راهبردهاي ارتقاء از موقعيت پيراموني به نيمه پيراموني:

والرشتاين راهبردهايي را براي مناطق پيراموني در نظر مي گيرد تا شايد اين مناطق بتوانند موقعيت خود را در نظام جهاني به جايگاه بهتري برسانند:‌

1- راهبرد دعوت از سرمايه گذاري: اين نوع راهبرد مربوطه به دورة رونق است و فقط در صورتي كه مشكلات زياد نباشد عملي خواهد شد. ويژگي اين راهبرد اين است كه براي كشورهاي داراي صنايع ابتدايي نيز امكان پذير مي باشد. در اين راهبرد سرمايه گذران كه از طرف شركتهاي چند مليتي در اين مناطق صورت مي‌گيرد با كمترين مشكل از ناحيه كشورهاي پيرامون مواجه خواهد شد زيرا حكومت در كشورهاي پيراموني به حدي ضعيف است كه نمي تواند بر كشورهاي سرمايه‌گذار تاثير بگذارد. كشوري مانند ساحل عاج با استفاده از اين راهبرد توانست موقعيت خود را در نظام جهاني بهتر سازد. (ازكيا، 319:1384)

2- راهبرد استفاده از فرصت: اين راهبرد در زمان نوسانات قيمت بازار جهاني كاربرد دارد يعني زماني كه نظام بازار جهاني دچار ركورد و بحران مي باشد راهبردي كه در اين جا مطرح مي شود راهبرد جايگزيني واردات يعني توليدات صنعتي در داخل كشور به وسيلة فن آوري وارداتي. اين راهبرد زماني قابل استفاده است كه اين مناطق داراي دولتي قوي هستند تا بتوانند به محض موقعيت سياسي ضعيف كشورها مركز فن آوري را از آن كشورها وارد كنند. روسيه و ايتاليا از اين راهبرد استفاده نموده اند.

3- راهبرد اتكاء به خود: اين راهبرد بيشتر بر عوامل درون زا تأكيد دارد، اين راهبرد به علت قرار گرفتن كشورهاي پيرامون در نظام جهاني چندان كاربردي ندارد. و تعداد كشورهايي كه با اين راهبرد تا كنون موفق شده اند خيلي كم هستند از نمونه هاي موفق مي‌توان به تانزانيا اشاره كرد كه با استفاده از اين راهبرد به توسعه استقلال اقتصادي رسيد. (همان: 18 - 317)


راهبردهاي ارتقاء از موقعيت نيمه پيراموني به مركزي:

زماني بسياري از كشورهايي كه هم اكنون در موقعيت مركزي هستند خود نيمه پيرامون بوده اند و از راه هاي گوناگون به اين موقعيت كنوني رسيده اند به نظر والرشتاين،‌ عامل اساسي اين تغيير موقعيت، در اختيار داشتن بازار بزرگ است كه بتواند كاربرد فن آوري پيشرفته را توجيه نمايد كه در راستاي آن هزينة بسيار كمتري براي كشورهاي نيمه پيراموني دارد. در مجموع كشورهاي نيمه پيراموني مي‌توانند با استفاده از يكي از راهاي زير، بازار محصولات ملي خود را گسترش دهند.

1- يكي از اين شيوه ها گسترش مرزهاي سياسي است به گونه ايي كه كشورهاي نيمه پيراموني از طريق مشاركت يا تسلط بر ديگر كشورها مي توانند بازار داخلي خود را گسترش دهند.

2- يكي ديگر از اين راهها بوجود آوردن نظام مالياتي و تعرفه ايي براي كالاهاي وارداتي از ديگر كشورها مي باشد.

3- سياستهايي را به وجود آورد كه توليدات ملي بتوانند توان رقابت را از هر نظر با كالاهاي وارداتي داشته باشند به عنوان مثال اين دولتها مي توانند با اختصاص كمكهاي مالي هزينه هاي توليد را پايين آورد. و به طور غير مستقيم باعث افزايش قميت كالاهاي وارداتي شوند و...

4- كشورهاي نيمه پيرامون مي توانند با ارتقاء سطح دستمزدها، قدرت خريد را در داخل بالاببرند اين سياستها قابليت تركيب را نيز دارا هستند و مي توان در يك كشور نيمه پيرامون از يك يا چند گونه از نوع شيوه ها استفاده نمود.