گزارش کارآموزی تسهيلات خطوط ريلي براي مسافران ناتوان

دسته بندي : فنی و مهندسی » شهرسازی
گزارش کارآموزي تسهيلات خطوط ريلي براي مسافران ناتوان در 23 صفحه ورد قابل ويرايش

«قبل از هر چيز لازم است بدانيم كه منظور از يك مسافر ناتوان چيست؟»

واژه مسافر ناتوان در برگيرنده همه افرادي است كه بنابر دلايل جسمي و يا شرايط مغزي و رواني نمي توان مثل ساير مسافران با آنها رفتار كرد. به همين دليل واژه فوق نه تنها شامل بيماراني كه خوابيده سفر مي كنند مي باشد، بلكه هر نوع مسافر بيمار و ناتوان موقت نيز كه در صندليهاي معمولي سفر مي كنند (همچون افرادي كه دچار شكستگي در يكي از اعضاي بدن هستند و افراد پير و …) و همچنين نابينايان و ناشنوايان و ساير ناتوانان دائمي را در بر مي گيرد.

به عبارت ديگر ميليونها مسافر بالقوه قطار و اكثر آنهايي كه ممكن است در شرايط عادي، نياز به مراقبتهاي پزشكي نداشته باشند ولي در حالت سفر كم و بيش احتياج به كمك دارند، در رديف افراد ناتوان قرار مي گيرند.

درجات مختلف ناتواني جسمي اين قبيل افراد، مسائل و برنامه ريزي هاي متفاوتي را براي شركتهاي حمل و نقل ايجاب مي كند. يك مسافر سالم فقط احتياج دارد كه به داخل قطار هدايت شود و در مقصد نيز به ايستگاه راهنمايي شود. اما براي افراد ناتوان، بخصوص معلولين جسمي-حركتي نياز به تجهيزات و امكانات ويژه اي است كه اين افراد را قادر سازد تا به داخل سالن مسافري منتقل شوند.

بعضي از مردم بيش از يك ناتواني دارند و همه آنها به اندازه كافي واضح نيست كه استفاده از ويلچر و عصاي سفيد را ايجاب كند. مسلماً سن و ناتواني مترادف نيستند ولي بين آنها ارتباط قوي برقرار است. دو سوم افراد ناتوان پير هستند:

4600000 نفر مشكل راه رفتن دارند. 800000 نفر آنها از ويلچر استفاده مي كنند.

ايستگاههاي شلوغ و نياز به رفتن از يك سطح به سطح ديگر، مشكلات خاص خودش را براي افرادي كه نمي توانند سريع راه بروند يا اصلاً نمي توانند راه بروند را بوجود مي آورد.

270000 نفر مشكلات شنوايي دارند.

افرادي كه ناشنوا هستند يا مشكلات شنوايي دارند، بيشتر به اطلاعات به روز و درست سفر بصورت بصري و به كاركنان خوب آموزش ديده نياز دارند.

160000 نفر مشكلات بينايي دارد.
1400000 نفر مشكلات عقلاني دارند

مردم با ناتواني هاي يادگيري ممكن است در فهم جدول زماني مشكل داشته باشند و ممكن است هنگامي كه با يك ايستگاه شلوغ مواجه مي شوند به راحتي گيج شوند.

100000 نفر مشكلات ارتباطي دارند.

افرادي با مشكلات صحبت كردن ممكن است در فهماندن منظور خود به كاركنان قطار يا ايستگاه مشكل داشته باشند و اين ممكن است بر بعضي از افراد ناشنوا نيز تأثير بگذارد.

تعداد زيادي از مردم داراي ناتواني هستند و با افزايش جمعيت، نسبت افراد ناتوان هم در حال افزايش است. پيشرفتهايي انجام شده ولي پيشرفتهاي بيشتري نياز است تا شبكه راه آهن را براي مسافران ناتوان بيشتر قابل استفاده كند.در مراحل تكويني پيشرفت سرويسها، امكانات و نيازهاي مسافران ناتوان بايستي به يكي از اجزاي لازم و ضروري پيشرفت تبديل شود.

نيازهاي مسافران ناتوان بايستي به يكي از اجزاي لازم و ضروري پيشرفت تبديل شود. بهترين راه بايد شناخته شود و نيازهاي مسافران ناتوان بايد در برنامه هاي روزانه راه آهن قرار بگيرد.

اصلي ترين و ساده ترين هدف اين برنامه دادن كمك در قطار و ايستگاه به افراد ناتوان است تا مسافرت با قطار براي آنها راحت تر و دلپذيرتر گردد. بايد براي افراد ناتوان استفاده از سيستم راه آهن همانند افراد عادي، آسان باشد.




«آموزش كاركنان»

يكي از سود بخش ترين راههايي كه مي توان خدمات را براي افراد ناتوان جذاب كرد، آماده كردن كاركنان آموزش ديده مي باشد.

آموزش آگاهي از ناتواني براي همه كاركنان ضروري مي باشد اين آموزش براي مديران اصلي كه سياست ها را تعيين مي كنند، براي مدير پروژه ها كه تغييرات فيزيكي را در قطار يا ايستگاه مي دهند، براي كاركناني كه در ارتباط با مسافران در قطار يا ايستگاه هستند و براي كاركناني كه به مسافران اطلاعات مي دهند، ضروري مي باشد. همه متصديان بايد برنامه ريزي كنند تا كاركنان آموزش هاي لازم براي آگاهي از ناتواني را ببينند و اين شامل همه كاركنان مي شود.

اين قبيل آموزش ها بايد تأكيد كنند كه همه مسافران توانايي ديدن، شنيدن و حركت كردن به آساني را ندارند آسيب ديدگي هايي كه ممكن است به آساني قابل رؤيت نباشند. مانند: ناشنوايي، بينايي جزئي و آرتروز خيلي متداول هستند. آموزش همچنين بايد شامل راهنمايي هاي خاص براي ارتباط با افراد ناتوان باشند.

همچنين كاركنان طرز استفاده از تجهيزات افراد ناتوان را آموزش ببينند.

به عنوان مثال، كاركنان اداره رزواسيون و ديگر مراكز اطلاعاتي كه در آنها تلفن هاي متني قرار دارد بايد توانايي اين را داشته باشد كه تجهيزات را تست كنند تا مطمئن شوند كه براي افراد ناشنوا و كم شنوا قابل استفاده مي باشند.

كاركنان مربوطه بايد استفاه از رمپها يا تجهيزات مشابه را كه براي كمك به كاربران ويلچر كه از قطار سوار و پياده مي شوند ياد بگيرند. آنها بايد چگونگي نصب كردن و جمع كردن رمپها ارائه كمك هاي مناسب از قبيل پائين آوردن ويلچر از رمپ را آموزش ببينند.



«اورژانس»

متصديان مسافران قطار و مسئولين ايستگاهها بايد از عهده موارد اورژانس برآمده و اين امر بايد به عنوان يكي از نيازهاي مهم مسافران ناتوان در نظر گرفته شود. كه ممكن است بر طراحي مسافران قطار و ايستگاهها علاوه بر روندي كه در موارد اورژانس دنبال مي شود، تأثير بگذارد، ولي نبايد مغاير با استانداردها باشد. اين روندها بايد در مشورت با گروههاي ناتوان و ديگر گروههاي مرتبط با نجات و امنيت در نظر گرفته شود.




«اطلاع رساني»

اطلاع رساني خوب ضروري است . علاوه بر آن، مسافران ناتوان ممكن است نيازمند اطلاع رساني ويژه باشند تا بتوانند سفرشان را بدون اضطراب به پايان برسانند بعضي از مردم كه داراي ناتواني حركتي هستند بطور ناخودآگاه دوست ندارند سفري را آغاز كنند تا زماني كه بفهمند كه سفرشان را به آساني و به راحتي انجام مي دهند. اين مسافران بايد بدانند كه تمام ايستگاهها و قطارهايي كه استفاده خواهند كرد، براي آنها قابل استفاده مي‌باشند و نيز كه اين اطلاعات قابل اعتماد هستند. اگر آنها نيازمند كمك يا وسايل كمكي خاصي هستند، بايد مطمئن باشند كه برايشان در نظر گرفته شده است.

به عنوان يك هدف كلي پيشنهاد مي شود كه اطلاعات براي همه مسافران، در دسترس باشد به طوري كه نشان دهد كه هيچ كس بخاطر ضعف و ناتواني جسمي يا فيزيكي ضرر نخواهد كرد.

پيشنهاد مي شود تمام كاركنان ايستگاه كه احتمال دارد در ارتباط با مسافران قرار گيرند از سرويسهاي حمل و نقل قابل دسترسي كه با ايستگاه آنها در ارتباطند (مثل تاكسي ها، اتوبوسها و ديگر وسايل حمل و نقل) آگاهي يابند.








«بالابرهاي سكو و بالابرهاي پله اي براي ويلچر»

در جاهايي كه بالابرها و رمپ ها نتوانند بكار گرفته شود يك بالابر سكو يا بالابر پله‌اي براي ويلچر ممكن است بعنوان يك راه حل جايگزين بكار گرفته شود.

بالابر سكو يك سكو است كه قابليت حمل ويلچر را به بالا و پائين در يك فاصله كم دارد. ولي بعنوان جزئي از راه پله محسوب نمي شود. قوانين و مقررات فاصله اي را كه اين بالابرها مي توانند طي كنند محدود مي كنند. بنابراين اين بالابرها فقط براي مسيرهايي با اختلاف سطح كم مي توانند استفاده شوند.

بالابر پلكاني براي ويلچر يك سكو است كه روي ريلهايي كه در امتداد خط سير پلكان حركت مي كنند نصب شده است بالابرهاي پلكاني همچنين قابليت اين را دارند كه در راه پله هاي منحني و راه پله هايي كه داراي پاگرد هستند نصب شوند.

بالابرهاي پلكاني مورد استفاده پله هاي مستقيم و بدون پاگرد زماني كه كاربردي ندارند جمع مي شوند و از وسط راه كنار مي روند. اين بالابرها فقط در هنگام استفاده معلولين باز مي شوند.

در هر دو نوع بالابر پلكاني (چه آنهايي كه در راه پله هاي منحني يا داراي پاگرد به كار مي روند و چه آنهايي كه در راه پله هاي مستقيم به كار مي روند) بايد فضاي كافي در بالا و پايين آنها وجود داشته باشد تا به مسافران اجازه داده شود كه به راحتي سوار و پياده شوند.

گاردريلها بايد در جاي خودشان بطور اتوماتيك قفل شوند. بالابرهاي سكو و بالابرهاي پلكاني بايد كنترل هايي داشته باشند كه به افرادي كه از ويلچر استفاده مي كنند اجازه دهد كه بدون كمك كسي از آن ها استفاده كنند. كنترل ها نبايد بگونه اي باشند كه استفاده كنندگان مجبور باشند فشار مداومي را به آن وارد كنند. آنها همچنين نبايد قفل شوند.